Paus Franciscus is afgelopen zaterdag begraven. Ik vond het een indrukwekkende en pakkende dienst, waarbij mij zelfs een zekere trots en dankbaarheid bekroop om tot die katholieke kerk te mogen behoren. Bovendien besef ik nu sinds zijn overlijden des te meer hoe vernieuwend en hoopvol paus Franciscus op vele vlakken was. Het is dan ook best wel spannend afwachten of zijn opvolger dezelfde weg in zal slaan en zo de erfenis van Franciscus zal voortzetten, en hopelijk zelfs nog wat verder durft gaan in het bij de tijd brengen van de kerk. Er staat de kardinalen die straks aan het conclaaf beginnen dan ook een zware taak te wachten, een taak die bepalend is voor hoe de kerk in de komende jaren een evangelisch en menselijk gelaat kan hebben. We kunnen in de komende dagen dan ook maar best bidden dat Gods Geest hen mag bijstaan en leiden om een waardige opvolger voor Franciscus te vinden. En hoe kunnen we dit beter doen dan met de woorden van het aloude Gregoriaanse lied ‘Veni Creator Spiritus’, trouwens het lied waarmee het conclaaf ook telkens weer opnieuw begint, ook komende woensdag. Hieronder kan je het beluisteren zoals het klonk bij de aanvang van het vorige conclaaf In 2013. Huub Oosterhuis schreef er ooit een vrije vertaling van onder de titel ‘Hierheen, Vrouwe Ademtocht’. Hij maakte zo een verbinding met het Hebreeuwse woord ‘ruach’, wat ‘geest ‘en ‘adem’ betekent en dat vrouwelijk is. Op die manier kunnen we dan toch nog rekenen op een vrouwelijke aanwezigheid straks in de Sixtijnse Kapel.
Hierheen Vrouwe Ademtocht waar de trouwe zielen zijn die geheel de Uwe zijn. Dat wij nieuw geschapen worden dat wij open velden zijn voor de dauw van uw genade.
Paraclete, Troosteres ons gegeven in Gods naam van omhoog, een vonkenval van nieuw leven, gloed van vlammen. Als de wanhoop in ons woedt zalven ons uw zachte handen.
Zevenmaal, staat zwart op wit, heeft de Vader U beloofd, zoete hand op doodmoe hoofd. Alle dagen van de weken onzer jaren, zevenmaal klinkt Gij op uit onze kelen.
Koud mijn lende, zaai uw licht – hartstocht, wek mijn hartstocht weer. Vijand dwingt mijn lichaam neer. Jij alleen kunt hem verjagen, jij alleen mijn leidsvrouw zijn. Jij ontvoert ons uit het kwade.
Nooit heb ik mijn God gezien niet de vader niet de zoon. Gij die beider geestkracht zijt, doe mij in hun liefde wonen. Dank dat Gij mij hebt bezocht, Paraclete, Ademtocht.