Zonnebloemen

De zomer is een prachtig seizoen met de natuur op haar best. Alle energie wordt gestoken in het voortbrengen van vruchten om de eigen soort te laten overleven. In de landbouw is dat natuurlijk anders, daar spelen eerder economische motieven. Maar een landschap waar ik telkens instant vrolijk van word is een veld vol zonnebloemen. Op hun hoogtepunt zijn ze een lust voor het oog. Net zoals een veld vol koolzaad straalt de gele glans voor ieder die het wil zien. Een zonnebloem, een bloem vol zon. Maar de Franse benaming spreekt nog meer tot de verbeelding: tournesol’, net zoals de Spaanse trouwens: ‘girasol’ wat hetzelfde betekent als tournesol. Waarom spreekt deze bloem ons zo aan? Kan ze werkelijk met de zon meedraaien? Niet echt want dan zou ze zichzelf de nek omdraaien natuurlijk maar het wel zo dat als je met de zon in je rug naar hen kijkt, het net lijkt alsof ze je aankijken. Eigenlijk zoeken ze zoals de meeste planten het licht op en richten ze zich daarom naar de zon. Daarin kunnen ze ons christenen tot inspiratiebron zijn. Ons richten naar het licht. Een kerkvader uit de eerste eeuwen gebruikte het volgende beeld om te spreken om de Drie-eenheid: de Vader is als de zon, bron van warmte en licht. Hij zendt zijn stralen van licht en warmte en deze worden zichtbaar in Christus. De warme gloed die we dan van binnen ervaren is de Geest. Zet maar eens een fles water in de zon en je zal ervaren hoe snel ze opgewarmd raakt. Als je tijdens deze vakantietijd nog eens zonnebloemen tegenkomt, denk dan even aan wat God in ons kan bewerken als we in zijn zonlicht willen vertoeven.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre