Hart-Bewaar-Wafeltjes

De dagen tussen Kerst en Nieuwjaar zijn altijd wat speciaal. Anders dan andere vakanties ligt het leven eventjes stil. De dagen gaan maar open en dicht. Door kaarsen, sfeerlichtjes en versiering proberen we het thuis wat gezellig te maken. Het zijn ook de dagen van meer aandacht voor de familie, de kinderen, de kleinkinderen,... Het jachtige leven laat dit tijdens het werkjaar niet altijd toe. Echt tijd te maken voor elkaar, om te luisteren, om het leven te delen, om er te zijn voor elkaar.
Zelf mocht ik te gast zijn bij mijn broers en zussen, bij de kinderen thuis en tot groot jolijt van de kleinkinderen heb ik twee maal wafels voor hen gebakken.
Je hoort de verhalen van de voorbije weken, mooie verhalen maar ook frustraties, verschillende meningen,... Zoals het gaat in families, is er een variatie aan meningen en opinies, aan waarden en levensvisies. Ik kom zelf uit een gezin van zeven kinderen. Van kindsbeen af ben je gewoon om met verschillen om te gaan. Mijn moeder zei vaak: 'ik heb zeven kinderen en het zijn zeven verschillende'. Het is dan ook mijn grote vreugde dat de familie, ondanks alle verschillen, elkaar blijft vinden en elkaar de ruimte geeft om zichzelf te zijn.

De zondag tussen Kerst en Nieuwjaar wordt het feest van de Heilige Familie gevierd. Het viel mij dit jaar op hoe eigentijds die Heilige Familie was. Ook dan waren er verschillende verwachtingen en het aanvoelen was niet altijd bij iedereen hetzelfde. Toen de twaalfjarige Jezus in de tempel achterbleef, stonden zijn ouders angstzweet uit om hem te zoeken. En dan krijg je als ouder het antwoord: 'wist je dan niet dat ik in het huis van mijn Vader moest' zijn? Dat moet even slikken geweest zijn. Maar Jezus rebelleerde niet, hij ging braaf mee naar huis. Met Zijn wantwoord lijkt Jezus zijn ouders een aanzet wilde geven om Hem 'los' te laten, zodat hij zijn eigen identiteit kon ontwikkelen.

Wat mij opviel is wat Maria deed: 'zij bewaarde alles in haar hart'. Op de vooravond van het feest van de Moeder Gods (1 januari), wil ik deze blog speciaal aan Maria opdragen. Zij is voor mij het grote voorbeeld. Maria reageert niet door te schreeuwen of kwaad te worden of te straffen. Zij bewaarde alles in haar hart en gaf Jezus de kans om zijn identiteit te zoeken en uit te groeien tot de man zoals God haar had voorzegt, zoals God Hem heeft gezonden.

Mijn wens voor u in 2025: een hart  dat luistert, vol 'Liefde', 'Begrip' en 'Vertrouwen'.

Pastor Mariette

Naïef

In deze Kerstdagen zingen we zonder enige scrupules onze dromen uit, over een God die komt bevrijden, over licht dat de duisternis van ons bestaan en van onze wereld voorgoed zal verlichten, over vrede op aarde. Zijn wij dan misschien naïef? Zien wij dan niet dat het zovele eeuwen later nog steeds hetzelfde is? Nog steeds oorlog, eenzaamheid, armoede, …? Kan het dan wel dat God ook vandaag nog geboren wordt in onze wereld, in onze stad, in ons hart? Ja, het kan, ook nu nog, dat geloven wij. Laten we in deze Kerstdagen onze ogen gericht houden op de kerststal, om te zien dat wat toen mogelijk was, ook nu nog steeds mogelijk is! Kijken we vooreerst naar de plek van het gebeuren: Jezus werd geboren in een stal! Een plek waar het niet altijd even proper is. Hij kan dus ook geboren worden in onze wereld, in onze stad, in ons eigen hart, waar het soms op een stal lijkt. Het is juist daar en nergens anders dat Hij geboren wil worden! Of richten we onze blik op de herders. Zij dragen zorg voor hun schapen. Herders staan symbool voor zorgzaamheid. God wordt ook nu opnieuw geboren telkens wij als herders zorgdragen voor elkaar en ons het lot van de ander durven aantrekken. Of richten we onze blik op Jozef. Plots moet hij vaststellen dat zijn verloofde zwanger is. Genoeg reden om haar weg te sturen. Maar Jozef doet dat niet. Integendeel. Hij ontfermt zich over Maria. Daar waar mensen zich als Jozef ontfermen over wie en wat kwetsbaar is, daar wordt God zichtbaar, ook nu. Of we kunnen ook ons oog richten op Maria met haar pasgeboren kind in haar armen. Het is een beeld van één en al tederheid. Ook vandaag wordt Hij opnieuw geboren waar wij niet met getrokken wapens tegenover elkaar staan, maar vol warmte en tederheid elkaar nabij zijn. Tenslotte kunnen we onze blik richten op het kind in de kribbe. Daar zien we nog het meest hoe God geboren wordt, hoe God op aarde verschijnt. Niet als een grote vorst, held of superster, niet verpletterend, maar als een weerloos kind. Daar is God. Je zou er zo aan voorbijlopen. God komt in de marge, in het kleine en onooglijke, in het dagdagelijkse. Ook vandaag! We moeten God niet te ver zoeken, hij is vlak bij ons. Aan ons om onze ogen en ons hart voor Hem te openen. Neen dus, we zijn niet naïef om te durven geloven in een nieuwe wereld. Laten we deze dagen gewoon onze blik gericht houden op de Kerststal. En dan zullen we zien dat God ook vandaag opnieuw mens wordt en tastbaar aanwezig komt. De figuren uit de stal leren het ons. Mooie Kerstdagen toegewenst!

Pastor Gino.

Hoog, kijk omhoog

Neen, het zijn niet de kleuren van Racing Sporting Club Anderlecht maar ze komen wel aardig in de buurt. Sinds de Covidperiode, toen er geen kerstmarkt kon doorgaan, investeert de gemeente Anderlecht elk jaareinde in een lichtspektakel op een paar plekken waaronder de Sint-Pieter en Sint-Guidokerk. Deze kerk vormt een prachtig historisch decor om afwisselende vormen en kleuren op los te laten en de ideale achtergrond om er een kerstmarkt bij te organiseren. Ze staat er al eeuwen en heeft zonder twijfel al heel wat zien gebeuren en voorbij trekken aan haar voeten. Oorlogen en feesten meegemaakt en zelfs een milleniumfeest van de H. Guido van Anderlecht in 2012. Als stenen konden spreken…Ook nu stond ze vol bewondering en verbazing te kijken naar wat er zich beneden op het plein afspeelde. Of waren de rollen omgekeerd en keken wij, van beneden vol bewondering en verbazing naar boven? Ik kreeg er maar niet genoeg van hoe de gevel en de toren baadden in een prachtig licht. Mijn blik werd telkens naar boven gezogen. Dan denk ik onwillekeurig aan het liedje van Ramses Shaffy, Sammy, waarin hij het personage uitnodigt om niet teneergeslagen te lopen maar het hoofd op te richten en naar boven te kijken Het lied eindigt hoopvol: ‘Hoog Sammy, kijk omhoog Sammy. Er is er een die van jou houdt’. In deze donkere tijd lopen heel wat mensen gebogen, gebukt onder allerlei lasten. Ik zou ze nu met Kerstmis ook willen toezingen ‘Hoog, kijk omhoog, er is er Een die van je houdt’. Een Zalig Kerstfeest voor jou en je familie.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre

Verkondigingskracht

Elk jaar komen de kinderen van de nabije Cardijnschool (Buitengewoon secundair onderwijs) bij ons in de kapel Kerst en Pasen vieren. Deze kinderen hebben een mentale beperking en het is dan ook niet vanzelfsprekend om met hen dit rustig te vieren. Kinderen die altijd in beweging zijn, opstaan, iets zeggen, naar het toilet willen, enzovoort. En toch zetten de begeleiders, waaronder Zuster Els en Inge Loyez, altijd door en genieten de kinderen er toch op zekere wijze van. Elke bijdrage van een leerling of leerlingen wordt met applaus ontvangen. Proficiat voor hun « verkondigingskracht ».

Ik herinner me dat, toen ik voor het eerst als nieuw gewijde priester de Eucharistie voorging voor kinderen van de zondagschool in Japan, het al een hele uitdaging was om geconcentreerd te blijven op het gebed. Zo begrijp ik dat het ook voor ons allen een constante uitdaging is om temidden van al de problematiek rondom ons en in de wereld toch de gedachten te blijven houden op ons geloof en het verkondigen ervan. De aankomende Kerst is daar ook een teken van: Christus die het licht komt brengen in onze duisternis.
Zalig Kerstfeest !

Pastor Peter  

© Peter Baekelmans

Een warm verhaal

Warmte: het is maar wanneer ze ontbreekt dat je nog meer dan anders beseft hoe waardevol warmte in huis is. Ik spreek uit ondervinding na een vijftal dagen zonder verwarming.
Maar warmte ondervinden is zoveel meer dan de verwarming die werkt. Dat maakt het initiatief van de ‘Warmste week’ duidelijk: ‘Samen vlammen tegen eenzaamheid’!
Misschien hebt u al gehoord of gelezen over het ‘ontmoetingscafé’ in de pastorie te Evere, vlakbij de Sint-Jozefskerk. Sinds enkele weken is iedereen daar tussen 14 en 16 uur welkom voor een tas koffie of thee, met een koekje en een babbel. De pastores zorgen om beurten voor het onthaal.
Voor mensen die alleen zijn, of zich eenzaam voelen of gewoon graag komen voor de gezelligheid: het is een initiatief dat mensen aanspreekt. Vanaf 8 januari is het café terug open.
Gisteren was het een café in kerstsfeer!
Pastor Mariette vertelde het Godly Play verhaal van de advent. We zaten bij de kerststal en de versierde kerstbomen om te luisteren en deel te nemen aan dit verhaal.
Ieder kreeg één of twee figuren van de kerststal om ze nadien bij het verhaal te plaatsen. Centraal staat Bethlehem want allen zijn daarheen op weg: de profeten , Maria en Jozef, de herders en de wijzen. Wij ook! Steeds staan we even stil bij het kaarsje dat wordt aangestoken.
Bij het pasgeboren Kind in de kribbe staat de oude os verwonderd te kijken. De Christuskaars brandt.
Advent: een tijd van uitkijken naar de geboorte van Gods Zoon!
De kring van groene takken verbindt ons, daar en wereldwijd, rond het kerstgebeuren.
Het was een hartverwarmend moment!

Pastor Chris

© Ria van Alboom

Kerstkaartje

Het eerste kerstkaartje is reeds vorige week toegekomen. Het kwam van onze Poolse orthodoxe collega priester Pawel en zijn parochianen die in de kerk van Sint-Gerardus Majella in Neerpede al meerdere jaren een nieuwe thuis gevonden hebben. Hoewel hun Kersfeest doorgaans later dan het katholieke feest valt, zijn zij zowat elk jaar bij de eerste van wie ik een kaartje krijg. Het eerste in een lange rij die zal volgen. Allerlei wensen komen zo mijn huiskamer binnen gewaaid, vaak gecombineerd met Nieuwjaarswensen. Allemaal krijgen ze een plekje op of aan mijn kasten. Vele boodschappen zijn bijbels of religieus geïnspireerd, andere wensen me vrede, geluk, een goede gezondheid en zoveel meer toe in het nieuwe jaar dat voor ons ligt. Telkens fijne woorden die me toegezegd worden. Tot eind februari laat ik ze staan of hangen en sommige kaartjes bewaar ik zelfs. Al die kaartjes hebben naast hun geschreven boodschappen ook iets hartverwarmend. Iemand denkt aan jou en nam de moeite om je een kaartje te schrijven. Want het neemt wat tijd in beslag voor je een kaartje op de bus krijgt: kaartjes kopen of zelf knutselen, postzegels in huis halen en iets zinvol neerschrijven. In onze digitale tijd lijkt het soms wat achterhaald en toch, ik hou er wel van. Ik verstuur er zelf tientallen. Het schept verbondenheid en een kerstkaartje herinnert ons eraan dat er meer is in deze decembertijd dan alle feestgedruis met zijn glitter en glamour. De kerstkaartjes met onze wensen vanuit de Paulusgemeenschappen liggen al klaar. Je mag ze binnenkort verwachten maar eerst nog samen uitkijken naar de geboorte van het Kerstekind

Pastor Guido

© Guido Vandeperre

Carols

Ik moet iets bekennen. Ik heb tijdens deze weken voor Kerstmis een ‘guilty pleasure’. Vrees niet, het is tamelijk onschuldig. Het is namelijk zo dat ik tijdens de weken voor Kerstmis steevast de Engelstalige radiozender ‘Classic FM’ opzet. Geen Klara dus of Radio 1 of Bruzz, maar enkel Classic FM. Reden is dat naarmate Kerstmis vordert op die zender massa’s Christmas Carols worden gedraaid. De dagen onmiddellijk voor Kerstmis krijg je er zelfs niets anders meer te horen. Van zodra ik deze Engelse Carols hoor, smelt mijn hart weg. Ze raken iets diep in mij.  Deze oude liederen maken mij stil en bieden mij troost en hoop in deze donkere dagen. Het is dan ook mijn grote droom om ooit in Cambridge het Festival of Lessons and Carols in King’s College bij te wonen. Het is een traditie die er in 1918 ontstond en tot op vandaag blijft voortleven. Het is een viering waarin lezingen (Lessons) en liederen (Carols) afgewisseld worden. Traditiegetrouw klinkt als openingslied ‘Once in Royal David’s City’. Gelukkig hoef je er niets van te missen, want elk jaar zendt de BBC op Kerstavond deze dienst uit. Dus als je zelf ook houdt van Engelse koormuziek en van Christmas Carols, stem dan de komende dagen af op Classic FM (ze noemen zichzelf ‘the Home of Christmas Music’) en programmeer jouw TV op Kerstavond op de BBC. En misschien zeg je wel dat het zich onderdompelen in deze muziek een vorm van wegvluchten zou kunnen zijn uit de harde realiteit waarmee we elke dag dichtbij en veraf worden geconfronteerd. Maar misschien hebben we dergelijke muziek wel nodig om stand te houden, om de hoop te blijven bewaren, om het visioen van vrede niet te vergeten. Of zoals het verwoord wordt in de hedendaagse Carol van Sally Beamish, die je hier kan beluisteren gezongen door King’s College Choir in de dienst van 2021: ‘in the clearness of a choir that softly sings, there’s a patience as we wait for a new morn’. Het zijn vaak deze zachte dingen die ons helpen om het uit te houden en te blijven vertrouwen.

 

In the stillness of a church

Where candles glow,

 

In the softness of a fall

Of fresh white snow,

 

In the brightness of the stars

That shine this night,

 

In the calmness of a pool

Of healing light,

 

In the clearness of a choir

That softly sings,

 

In the oneness of a hush

Of angels’ wings,

 

In the mildness of a night

By stable bare,

 

In the quietness of a lull

Near cradle fair,

 

There’s a patience as we wait

For a new morn,

 

And the presence of a child

Soon to be born.

 

(Tekst: Katrina Shepherd / Muziek: Sally Beamish)

 

 

Pastor Gino

Onverwachte ontmoeting

Elke ochtend loop ik naar de brievenbus om mijn krant uit te halen. Het heeft iets van een vast ritueel om na de stille tijd in mijn gebedsruimte te ontbijten met de krant naast mijn bord en de actualiteit van de wereld in te duiken. Naar beneden, de deur openen en de brievenbus lichten: het gebeurt wat op automatische piloot, tot vorige week… Vooraleer ik de deur ging open merkte ik in mijn ooghoek dat er een onverwachte bezoeker aan mijn deur zat, een eekhoorn. We zien ze regelmatig in de tuin rond de kerk en zo worden ze wel eens gespot tijdens de zondagsvieringen door een aandachtige (of net verstrooide) kerkganger. Zo dicht als nu had ik nog nooit eentje gezien; ik bleef roerloos staan en haalde traag mijn GSM boven om dit bijzonder moment op foto vast te leggen. De eekhoorn zocht rond de pot chrysanten ijverig naar wat eetbaars. Hij sprong in zijn enthousiasme zelfs de drempel op en wellicht merkte hij me toen op en verdween. Zo eindigde een magisch, onverwacht moment. Zomaar een cadeautje aan het begin van mijn dag. Het mooie ligt vaak in het onverwachte van een ontmoeting, ook tussen mensen. Zonder afspraak, zomaar iemand ontmoeten, het kan zo’n deugd doen. Zeker als we de tijd nemen om er bij te gaan zitten en te genieten van dat ogenblik en dan liefst zonder GSM. Onze God doet niet anders: ons tegemoet komen in onverwachte gebeurtenissen en mensen die zomaar ons pad kruisen. Het vergt wat openheid en de bereidheid om tijd te ‘verliezen’, onze drang om alles te controleren en in eigen handen houden los te laten. Met God in zee gaan is ons leven in zijn handen durven leggen en vertrouwen dat Hij het beste met ons voor heeft. Deze Adventsperiode is er een ideale oefentijd voor..

Pastor Guido

@ Guido Vandeperre

Durf naar boven kijken

Het licht breekt door, het eerste ochtendgloren... Nog mistig maar o zo vol verwachting. Wat brengt de nieuwe dag. Zelfs de natuur draagt de advent in zich. Het uitkijken naar...
Het naar boven kijken maakt mij stil en dankbaar. Terwijl het beneden nog ontwaken is, lonkt het eerste licht en geeft mij energie om de dag te beginnen. De bomen in hun winterkleed geven mij een vergezicht die anders achter een muur van bladeren verborgen is. Verder kijken, heeft ook iets met advent te maken. Niet navelstaren maar stilstaan en uitkijken naar wat de toekomst brengt, naar wat de dag in petto heeft. Ik laat het op mij afkomen omdat ik er zeker van ben dat iedere dag uitdagingen heeft die ons dichter bij de anderen en ook dichter bij God brengen.
Elke morgen als ik opsta zie ik uit mijn keukenraam het kleine kerkje in de verte. Een teken dat mij automatisch in gedachten bij God brengt. God wat ben ik blij dat ik de dag mag beginnen en Uw nabijheid mag ervaren. Het geeft zo'n goed gevoel.
Als je de magie, of noem het 'God ervaren' in die kleine momenten van vreugde kan ontdekken, dan heb je alles om dankbaar voor te zijn:

Ik ben dankbaar voor het ochtendgloren.
Ik ben dankbaar voor de bomen in hun winterkleed.
Ik ben dankbaar voor de nieuwe dag die mij nieuwe uitdagen geeft.
Ik ben dankbaar voor de mensen die ik vandaag mag ontmoeten.
Ik ben dankbaar voor wie ik vandaag in mijn hart kan sluiten.
Ik ben dankbaar voor wij mij vandaag omarmt.
Ik ben dankbaar voor duizend, duizend dingen.
Ik ben vooral dankbaar God dat jij ook vandaag met mij mee gaat.

 

Pastor Mariette

© Mariette Dhondt

Eén kaars

We hadden gisteren een gezellig samenzijn voor het einde van het jaar met de dekenij van Laken. Drieëntwintig medewerkers daagden op. We zaten allen gezellig samen rond een grote tafel, maar er was niets in het midden. Een grote leegte. Ik dacht zo bij mezelf, we moeten het wat feestelijker maken want het is tenslotte Advent op weg naar Kerstmis. Gelukkig stond er een mooie kaars op de schouw en die heb dan maar in alle vrijheid aangestoken en aan Tony Frison overhandigd om op het midden van de tafel te zetten. En zo zag de tafel er plots nog veel gezelliger uit.
Wat een simpele kaars kan doen! Met de Advent steken we elke week zo een kaars aan, totdat we weer de grote Paaskaars mogen ontsteken. Kleine daden van goedheid werken als een kaars in het leven van mensen. En soms is een goede daad genoeg om het leven van een mens te veranderen. Christophe Vekeman vertelde zo in de adventsconferentie van de Paulusgemeenschappen in de Finistaerre kerk vanavond dat hij een ophangbord zag aan de kerk met de woorden “Elke dag heeft zijn leed” en dat heeft hem “bekeerd”.
Laat ons zoeken naar die ene kaars in ons leven die ons leven een heel nieuwe wending kan geven, of nog beter, proberen wij die ene kaars te zijn die het leven van anderen verandert! De Sint geeft vandaag het voorbeeld aan onze kinderen, maar ook aan ons. Veel succes!

Pastor Peter

© Peter Baekelmans

Bingo del canto

Op 22 november was er bij Femma OLV Hemelvaart een feestelijke ledenavond met een diner en muziek. Op deze dag van St-Cecilia kon de muziek natuurlijk niet ontbreken. En dat werd een heerlijk uurtje meezingen met Bingo del Canto, een concept door Joke Delcour en Wouter Struelens uitgedacht en op scene gebracht. Zo’n 56 genummerde balletjes gaan in de trommel en elk nummer staat voor een lied dat dan door de muzikale duizendpoten met piano en zang worden begeleid. Elke aanwezige kreeg een bundel met alle liedjesteksten en ook een blad met 16 genummerde vakjes en de rest van een bingospel kent u wel. Wie het eerst vier cijfers op een rij had mocht zelf een liedje kiezen uit een karaokelijst om vooraan aan de micro te zingen. Er werd voluit meegezongen met de klassiekers en ook veel gelachen. Het werd een heerlijke zangavond. Enerzijds ontspannend en tegelijk ook wat spannend, uitkijkend welk nummer uit de trommel zou rollen en wie het eerst BINGO zou kunnen roepen. Het werkte zeer verbindend en er waren alleen maar lachende gezichten.
Of je goed of minder goed kon zingen deed er helemaal niet toe. Het samen zingen onder begeleiding van een prima muzikant en uitstekende zangeres maakten er een prachtige avond van. Eén van de nummers was ‘Laat de zon in je hart’. Wel dat deden we volop. Ik denk dat St-Cecilia glimlachend toekeek hoe we haar op deze dag in de bloemen hebben gezet…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre

Adventservaring

Afgelopen vrijdagavond werden mijn mobiel en mijn bankkaarten gestolen uit mijn binnenzak in hartje Brussel centrum. Dat was enorm balen. ‘Een mooie reden om eens lekker bij de pakken neer te zitten!’ zou een cynicus zeggen. Op zaterdag neigde ik om dit staaltje knappe wijsheid op te volgen. Alles wat ik in het dagdagelijks leven nodig had, bleek als sneeuw gesmolten voor de zon. Ik maakte mij zorgen om het geld op mijn rekeningen en de persoonlijke zaken op mijn mobiel ondanks dat ik alles geblokkeerd had. Het zou toch niet allemaal weg en verloren zijn… Kortom: stressen geblazen! Het was plots vrij duister en dat terwijl de Advent voor mij meestal geen duistere, maar eerder een warme periode is.
Na een zware nacht verplaatste ik mij voor de woorddienst naar de OLV Evere, waar wij als slotlied ‘De nacht loopt ten einde’ zongen. Ik werd geraakt door de tekst en het besef drong tot mij door dat ‘mijn’ nacht ook ten einde mag lopen en een ‘nieuwe’ dag naderbij kwam. Er is hoop! Alles wat van mij gestolen was, is geblokkeerd en de nieuwe mobiel en bankkaarten zijn onderweg. Er kwam een nieuwe zon voor mij op…
Zo bleek een hele vervelende ervaring zich te transformeren in een ware Adventservaring. Van duisternis tot licht. Geraakt worden door de hoop in ons binnenste. Moge die vlam van hoop inderdaad een waakvlam zijn die nimmer zal doven. Ook niet in onze duisterste momenten. In dat licht wens ik u een inspirerende en hoopvolle Adventstijd toe!

Pastor Tijmen

De nacht loopt ten einde, de dag komt naderbij.

1. Het volk dat woont in duisternis zal weten wie zijn Heiland is.
Onverwacht komt van heind’ en ver de Mensenzoon, de morgenster.

2. Tekens aan sterren, zon en maan, hoe zal de aarde dat bestaan?
Zo spreekt de Heer: verheft u vrij want uw verlossing is nabij.

3. Wanneer de zee bespringt uw land en slaat u ’t leven uit de hand,
weet in uw angst en stervenspijn: uw dood zal niet voor eeuwig zijn.

4. Ziet naar de boom, die leeg en naakt in weer en wind te schudden staat,
de lente komt, een twijg ontspruit, zijn oude takken lopen uit.

5. Een twijgje, weerloos en ontdaan, zonder gestalte, zonder naam.
Maar wie gelooft, verstaat het wel. Dat twijgje heet: Emmanuel.

6. Die naam zal ons ten leven zijn. Een zoon zal ons gegeven zijn.
Opent uw poorten, metterdaad dat uw Verlosser binnengaat.

(Tekst: Huub Oosterhuis)