Oude liefde

De weervrouw had het voorspeld: de sneeuw zou nog wel even kunnen blijven liggen. En of ze gelijk had. Het bleef dus kriebelen om nog eens naar de Oostkantons te trekken en afgelopen zondag was het zover. Eén van mijn oude liefdes uit mijn kindertijd is de slee. Vooraf had ik een slee kunnen lenen bij iemand en na vele jaren was het zover: ik zou nog eens gaan sleeën. Ovifat is bekend om zijn alpineski met 3 pistes maar ze hebben er ook een sledenpiste. Voor 5 € heb je uren sleeplezier maar ik startte op een naburige weide waar vele gezinnen met jonge kinderen naar beneden gleden. Na een paar afdalingen wilde ik toch die andere ‘aangelegde’ piste eens uitproberen. Ik moest toegeven, de piste was indrukwekkend. Heel wat volk, jong en oud die zich waagden aan een snelle afdaling, zittend of op de buik. Er waren er zelfs op een binnenband van een tractor, hoe meer ze ronddraaiden hoe meer plezier ze hadden. Na wat de kat uit de boom gekeken te hebben gleed ik ook het lange steile stuk af. Het werd een heel gezellige namiddag met af en toe een praatje met andere sleeliefhebbers. Maar ook genieten van de vreugde van de jonge lui die allerlei gekke manieren bedachten om naar beneden te glijden of van de ouders met jonge kinderen die hun schrik overwonnen in de veilige omarming van mama of papa. De vele jeugdherinneringen kwamen naar boven drijven en ik voelde weer het kind in mij dat volop genoot en dankbaar was voor zoveel schoonheid. Een dag later voelden sommige lichaamsdelen van deze minder jonge man pijnlijk aan. Maar ons mama zei dan vroeger altijd: ‘een goei feest is een geseling waard’. En of ze gelijk had, dit feestje wilde ik niet missen…

Pastor Guido

© Guido Vandeperre