Neergelegd

Bij uitvaarten in Anderlecht vergezel ik steeds de familie naar het kerkhof om hun geliefde overledene naar zijn of haar laatste rustplaats te begeleiden. Je krijgt dan de kans om nog even te praten met andere familieleden of vrienden van de overledene. Het kerkhof ligt in dezelfde laan als onze gemeenschapskerk en samen naar die plek stappen heeft iets bezinnend. De weidsheid van ons kerkhof versterkt dit gevoel nog meer. Het is net geen 19 hectaren groot. Een stilteplek ook waar mensen in de zomer graag even tot rust komen. Een paar dreven zijn met bomen afgeboord en vormen een welkome schaduwplek als de zon hier ongenadig brandt. Het kerkhof biedt anders weinig beschutting bij weer en wind en vorige week viel mijn oog op deze stronk. Eén van die sterke bomen had een sterke windstoot niet overleefd. Er restte slechts een uitstekende stomp en veel zagemeel van wat eens een krachtige boom was geweest. Getroffen door het ongewone beeld bleef ik staan. Op deze plek waar mensenlichamen in de schoot van de aarde worden neergelegd of hun as wordt uitgestrooid was ook een boom gesneuveld en neergelegd. Wellicht niet zachtjes maar met gedruis en gekraak van brekende takken. Wij, gaan zorgzaam en liefdevol om met onze lieve doden. In de natuur is het soms anders. Men zal ook wel een andere boom planten. Mensen echter kan je niet vervangen, zij komen niet terug. Ze zijn elders thuisgekomen.

Pastor Guido

© Guido Vandeperre