Dit jaar lag de kampplaats in Merksplas, dicht bij de Nederlandse grens. Een heel eind rijden maar de moeite waard om deze vrolijke groep aan het werk te zien en de kampsfeer op te snuiven. 135 kinderen plus leiding en keukenploeg, een bijzonder gegeven binnen de Brusselse context. Er komen ook meer en meer leden uit Anderlecht zelf. Je ziet de gasten jaar na jaar groeien en ook verantwoordelijkheid nemen. Van kleine ket, zoals we in Brussel zeggen, tot jongvolwassene. Fijn om te zien wat een jeugdbeweging met jongeren doet. Men vindt er zelfs vrienden voor het leven. Alles gebeurt onder tentzeil: slapen, koken, eten. Geen vast gebouw om te schuilen bij slecht weer of even op adem te komen. Een risico maar ook avontuurlijk en dicht bij de natuur. Dat laatste hebben velen geweten door het overaanbod aan teken. Eén tent boven een tekennest werd zelfs verplaatst. Tenten hebben iets van voorlopigheid. Je verblijft er maar in voor een bepaalde tijd om daarna weer verder te trekken. Tijdens de tocht van de Israëlieten door de woestijn reisde God met hen mee in de ark van het verbond, geplaatst onder een tentzeil. Ze leerden Hem kennen als een trouwe tochtgenoot. ‘Ga, sta op, Ik zend je’: steeds nodigt Hij ons uit om op te breken en verder te gaan, niet altijd letterlijk maar ook in gedachten en ideeën. Christenen zijn mensen van de weg, altijd onderweg…
Pastor Guido
 |
| © Guido Vandeperre |