Op 11 juli ging ik naar Stokkel, waar de Chiro haar kamp traditiegetrouw begint met een viering in de bovenkerk. Het Chiro-jaarthema “AvonturenLeuk?” kwam ter sprake met een verhaal over de kleuren van de regenboog en het evangelie over de storm op het meer. De viering werd besloten met een gebed om een gezegend kamp. Op verzoek van de leidingsploeg ging ik op zondag 20 juli naar hun laatste kampdag in Beverlo, die ook de bezoekdag was. Tijdens de viering daar legden drie leiders hun leidingsbelofte af – geen evident engagement, gezien de vele andere manieren waarop jongeren hun vrije tijd zouden kunnen besteden. Ik las die dag het evangelie van Martha en Maria, dat ons leert hoe luisteren en inzet hand in hand horen te gaan.
Wanneer ik op zondag een viering voor een jeugdbeweging voorga, neem ik meestal het evangelie van die zondag. Dat deed ik ook op 27 juli in Limerlé-Gouvy, tijdens de laatste kampdag van de scouts van Evere. Ouders die hun kinderen kwamen ophalen, woonden de eucharistieviering bij. Eerst liet elke tak met een sketch of een lied zien en horen wat er tijdens het kamp was gebeurd. Daarna las ik het evangelie van die zondag, waarin Jezus zegt: "Vraagt, en het zal u gegeven worden." Ook de jaarleuze “Onderweg opgestoken’ over je wat je bij de scouts allemaal kunt leren kwam aan bod. Deze jaarleuze besprak ik enkele dagen eerder bij de scouts van Paloke, tijdens hun belofteviering op kamp in Gerpinnes. Scouting is immers ook een leerplek waar je met vallen en opstaan kan groeien.
Augustus stond nog een bezoek gepland aan het kamp van de Chiromeisjes van Sint-Agatha-Berchem, die jaarlijks een bezinningsavond organiseren. Door een misverstand over de exacte kampplaats in Sint-Niklaas is dat bezoek helaas niet doorgegaan.
Ooit zei iemand in een scoutsgroep dat mijn inbreng te katholiek was. Toen ik daarop besloot geen evangelietekst te lezen, begon men spontaan “Alleluia, Woord van God” te zingen.. Sindsdien lees ik het dus weer met overtuiging. Alleluia vraagt om Gods Woord. Ik geniet er altijd van om, wanneer het kan, als pastor in contact te blijven met de scouts en de Chiro.
Pastor Johan Dobbelaere
Ooit zei iemand in een scoutsgroep dat mijn inbreng te katholiek was. Toen ik daarop besloot geen evangelietekst te lezen, begon men spontaan “Alleluia, Woord van God” te zingen.. Sindsdien lees ik het dus weer met overtuiging. Alleluia vraagt om Gods Woord. Ik geniet er altijd van om, wanneer het kan, als pastor in contact te blijven met de scouts en de Chiro.
Pastor Johan Dobbelaere
.jpg) |
| © Scout Evere |