Voetwassing

Zoals elke woensdagnamiddag was er gisteren ontmoetingscafé, zoals gewoonlijk. En toch was het niet helemaal zoals anders. We begonnen met een gebedsmoment in de kerk naar aanleiding van het overlijden van paus Franciscus. Pastor Tijmen had dit voorbereid met teksten door de paus geschreven, met een evangelietekst en muziek die de paus nauw aan het hart lagen. Ieder die wilde, kon ook verwoorden wat hij of zij wilde zeggen bij dit overlijden. We besloten dit gebedsmoment bij het beeld van Maria: een kaarsje branden en een Weesgegroet bidden, aansluitend bij de devotie die de paus had voor Maria.
Een beeld van de paus dat mij zal bijblijven is de voetwassing in de gevangenis. Het beeld getuigt van dienstbaarheid naar Jezus’ voorbeeld. In elke viering van Witte Donderdag is de voetwassing een aangrijpend moment voor mij. Zeker de keren dat ik bij degenen was van wie een voet gewassen werd. Dan kon ik mij volledig terugvinden in de eerste reactie van Petrus. De voeten laten wassen vraagt eenvoud, durven bekennen dat je klein bent.
Bij het begin van de paasvakantie bracht ik in Museum M in Leuven een bezoek aan de vaste collectie. De triptiek met de Calvarie van Michiel Coxie werd tijdelijk geopend. Anders zie je alleen de Annunciatie op de buitenluiken. Maar er was ook een ander kunstwerk dat me raakte: het albasten Sint-Annaretabel uit 1610 van Robert II de Nole. Opmerkelijk was dat na de scènes van geboorte van Jezus, bezoek van de drie Wijzen en de vlucht naar Egypte onmiddellijk de scène van de voetwassing volgde. Aanvankelijk verwonderde mij dit. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat heel Jezus’ (openbaar) leven kan worden samengevat in het gebaar van de voetwassing: dienaar zijn om Gods Rijk mogelijk te maken.
God, geef ons de kracht om in het voetspoor van uw Zoon te gaan!

Pastor Chris

© Chris Ruelens