Ik was vooral geïntrigeerd door het kerkgebouw. Ooit waren er plannen om het af te breken omdat er stukken naar beneden vielen en nu staat de kerk te pronken in al haar glorie, een mooi decor trouwens voor een kunsttentoonstelling. Op de pilaren vond ik herhaaldelijk deze afbeelding van een pelikaan terug. Van deze vogel wordt gezegd dat hij, bij voedselschaarste, zijn jongen voedt door in zijn eigen borst te pikken zodat het bloed op de jongen valt. In de christelijke symboliek wordt dit op Christus toegepast die zijn leven gaf en zijn bloed vergoot om de mensheid te verlossen en te redden. Het dier wordt ook vernoemd in de boetepsalm 102 vers 7. ‘Ik voel me als een pelikaan in de woestijn.’ Wat zoveel betekent als hulpeloos, eenzaam. Maar zo voelde ik me helemaal niet. Integendeel, ik kwam er heel wat bekende mensen tegen en ik was blij dat ik de verplaatsing had gemaakt op een zondagmiddag. Zoals een pelikaan iets van zichzelf geeft om anderen leven te geven, reiken kunstenaars ook leven aan in het scheppen van schoonheid en het uitdagen van onze verbeelding. Ze houden de vinger aan de pols van onze samenleving en tonen ons iets van de tijdsgeest. Ik kom altijd rijker terug van een kunsttentoonstelling.
Pastor Guido
 |
| © Guido Vandeperre |